به نقل از «ایسنا»

همکاری آژانس‌های فضایی آمریکا و هند در پرتاب ماهواره رصد زمین

تاریخ انتشار: ۱۰ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۰۶۸۸۳

ناسا و «سازمان تحقیقات فضایی هند» قصد دارند با همکاری یکدیگر، ماهواره «نیسار» را در سال ۲۰۲۴ پرتاب کنند.

به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، آژانس‌های فضایی آمریکا و هند برای اولین بار به منظور توسعه سخت‌افزار مورد نیاز یک مأموریت رصد زمین همکاری می‌کنند. ناسا و «سازمان تحقیقات فضایی هند»(ISRO) در حال انجام دادن کارهای پایانی روی ماهواره «رادار دهانه ترکیبی ناسا-ایسرو» یا «نیسار»(NISAR) هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نیسار قرار است اوایل سال ۲۰۲۴ از «مرکز فضایی ساتیش داوان»(SDSC) در جنوب هند پرتاب شود.

نیسار پس از پرتاب شدن در سال ۲۰۲۴، به طور مداوم سطح زمین را با رادار اسکن خواهد کرد. یکی از اهداف کلیدی این ماهواره، ردیابی کردن چگونگی تغییر یافتن مناظر سیاره ما به مرور زمان است.

نیسار هر ۱۲ روز دو بار، همه سطح زمین و یخ‌های آن را اسکن می‌کند. این ماهواره شامل دو سیستم متفاوت «رادار دهانه مصنوعی»(SAR) است که هر کدام زمین را با مجموعه‌ای از طول موج‌های متفاوت رصد می‌کنند. ناسا در حال توسعه دادن یک «رادار دهانه مصنوعی باند ال»(L-band SAR) است و سازمان تحقیقات فضایی هند به توسعه «رادار دهانه مصنوعی باند اس»(S-band SAR) می‌پرازد که اسکن را به کمک امواج رادیویی با طول موج کوتاه‌تر انجام می‌دهد.

«پل روزن»(Paul Rosen) دانشمند پروژه نیسار در «آزمایشگاه پیش‌رانش جت»(JPL) ناسا گفت: فناوری رادار در نیسار به ما امکان می‌دهد که چشم‌انداز گسترده‌ای را از سیاره خود در فضا و زمان به دست بیاوریم. این فناوری می‌تواند یک دید قابل اعتماد را در مورد چگونگی تغییر زمین و یخ‌های آن به ما ارائه دهد.

نیسار به ویژه بر جنگل‌ها و تالاب‌های زمین تمرکز خواهد کرد. دانشمندان علوم اقلیمی به هر دو نوع اکوسیستم علاقمند هستند زیرا جنگل‌ها و تالاب‌ها به عنوان مخزن کربن حیاتی عمل می‌کنند و به ذخیره‌سازی کربنی می‌پردازند که در غیر این صورت ممکن است به عنوان دی‌اکسید کربن و سایر گازهای گلخانه‌ای در جو شناور شود.

با وجود این، همان طور که کشاورزان جنگل‌ها را برای پاکسازی زمین‌های کشاورزی جدید می‌سوزانند یا شهرها به سمت تالاب‌ها گسترش می‌یابند، هر دو نوع زمین از نظر مساحت کوچک می‌شوند و میزان دی‌اکسید کربنی که می‌توانند ذخیره کنند، کاهش می‌یابد. به گفته دانشمندان، تغییرات کاربری زمین مانند این نمونه‌ها، حدود ۱۱ درصد از انتشار کربن ما را تشکیل می‌دهند.

«آنوس داس»(Anup Das) دانشمند اکوسیستم و یکی از سرپرست‌های گروه علمی ناسا-سازمان تحقیقات فضایی هند گفت: در سطح جهانی، ما منابع کربن ناشی از اکوسیستم‌های زمینی به‌ ویژه جنگل‌ها را به خوبی درک نمی‌کنیم. بنابراین، انتظار ما این است که نیسار به رفع کردن آن کمک زیادی کند.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: ماهواره رصد زمین ناسا سازمان تحقیقات فضایی هند معاونت علمي و فناوري رياست جمهوري دکتر روح الله دهقانی فیروزآبادی رساله دانشگاه تربيت مدرس پايان نامه دانشگاه اميركبير میکروسکوپ کروناویروس معاونت علمي و فناوري رياست جمهوري دکتر روح الله دهقانی فیروزآبادی رساله دانشگاه تربيت مدرس سازمان تحقیقات فضایی هند رادار دهانه جنگل ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۰۶۸۸۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تا پرتاب ماهوار از پایگاه فضایی چابهار وقت زیادی باقی نمانده

عیسی زارع‌پور؛ وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات، امروز در حاشیه برگزاری جلسه هیئت دولت در مورد ساخت پایگاه فضایی در جنوب کشور تصریح کرد: پایگاه پرتاب فضایی چابهار، استراتژیک و راهبردی در صنعت فضایی کشور خواهد بود که ساخت آن در همین دولت کلید خورد و امیدواریم امسال فاز اولش را به اتمام برسانیم و نخستین پرتاب را تا پایان امسال انجام دهیم.

 پایگاه فضایی امام خمینی(ره) نخستین پایگاه سکوی ثابت ایران شامل مجموعه عظیمی است که همه مراحل  آماده‌سازی، پرتاب، کنترل و هدایت ماهواره‌برها را به‌عهده دارد؛ این پایگاه در ۸۰کیلومتری جنوب شرق استان سمنان نیازهای فضایی کشورمان در مدار لئو را پوشش می‌دهد.

در عین حال در سال ۱۳۸۹ اعلام شد بنابر محدودیت‌های جغرافیایی موجود، تحقیقات برای ساخت دومین مرکز فضایی ایران در شهر چابهار آغاز شد.

براساس مصوبات شورای‌عالی فضایی، مدیریت کلان پایگاه فضایی چابهار به‌عهده سازمان فضایی است و قرار است در زمینه پرتاب موجود زنده و پرتاب ماهواره‌های سنجشی و مخابراتی در مدار زمین‌آهنگ فعالیت کند بنابراین این پرتاب‌ها به شرایط ویژه‌ای نیاز دارند و حتی‌الامکان باید در شرایط نزدیک به منطقه استوایی صورت گیرند تا هزینه‌های پرتاب و انجام مانورهای مداری آن به حداقل برسد که پایگاه فضایی چابهار این قابلیت را دارد.

پایگاه فضایی چابهار دارای پتانسیل مناسبی برای قراردادن ماهواره در هر دو مدار قطبی و استوایی است. سایت چابهار نزدیک به خط استوا (عرض جغرافیایی ۲۵ درجه و ۲۰ دقیقه شمالی و طول جغرافیایی ۶۰ درجه و ۲۷ دقیقه شرقی) است که با این شرایط می‌توان از اثرات انرژی حاصل از سرعت چرخش زمین در اطراف محور قطبی آن استفاده کرد، این اثر می‌تواند سرعت پرتابگرها را به‌مقداری قابل ملاحظه افزایش دهد. بندر چابهار هم‌عرض جغرافیایی بندر میامی در شبه‌جزیره فلوریدای آمریکاست و دارای شرایط آب‌وهوایی کاملاً مشابه این بندر.

سایت چابهار دارای سطح بالایی است که برای اطمینان کافی از ایمنی پرتاب‌ها فراهم شده است. این سایت شامل یک بندر آبی عمیق با امکانات بارگیری مناسب است و بندرگاه آن قابلیت پهلوگیری کشتی‌های اقیانوس‌پیما است.

این سایت دارای پهنای گسترده به‌سمت اقیانوس هند است که برای تمام مأموریت‌های فضایی مفید است و کمترین خطر را متوجه جمعیت و اموال اطراف آن منطقه می‌کند.

امکان نصب تجهیزات ردیابی در تپه‌های اطراف (رادارها و آنتن‌های تله‌متری) از جمله دیگر مزیت‌های خوب در پایگاه چابهار است.

این منطقه به‌دلیل موقعیت استوایی و ساحلی خود، یک سایت با تهویه مناسب و محیطی معتدل با رطوبت نسبی دارد و از تغییرات دمای اندکی در فصول مختلف سال برخوردار است همچنین به‌دلیل موقعیت جغرافیایی در مقابل زلزله آسیب‌پذیری کمتری دارد.

پایگاه پرتاب چابهار مجهز به زیرساخت‌هایی است که می‌توانند با توسعه مراکز فضایی در آینده سازگار باشند که این زیرساخت‌ها شامل جاده‌ها، فرودگاه‌ها، بنادر، مخابرات و... است.

بنابراین دو مزیت عمده برای پایگاه ملی فضایی چابهار وجود دارد که نخست نزدیکی به استواست به‌طوری که انرژی کمتری برای مانور یک فضاپیما به یک مدار استوا و ژئو نیاز دارد. از طرفی، دسترسی آزاد به دریای رو به جنوب دارد به‌طوری که برای موشک‌هایی که در سطوح پایین‌تر قرار می‌گیرند آثار مخروبه ناشی از خرابه موشک‌ها و بقایای فضاپیماها نمی‌توانند روی محل زندگی انسان‌ها تأثیر بگذارند.

منبع: خبرگزاری تسنیم